Podróżą świadomości określam wywodzące się z tradycji podróży szamańskiej  doświadczenie świata poza uzgodnioną rzeczywistością wywołane przez bębnienie w rytmie 200-220 uderzeń na minutę. Pod jego wpływem w korze słuchowej mózgu powstają fale o częstotliwości alfa i theta, które oddziałują na ciało fizyczne i ciała subtelne. Akcja serca spowalnia, oddech się pogłębia, napięcie mięśni rozluźnia, a racjonalny umysł „zasypia”. W tym stanie zakres wielowymiarowej świadomości rozszerza się poza ciało, obejmując świat przejawiony w materii i świat poza uzgodnioną rzeczywistością. Jednak światy zamieniają się miejscami: świat poza uzgodnioną rzeczywistością staje się figurą, a świat uzgodnionej rzeczywistości tłem. Działanie rytmu bębna na mózg można przyrównać do przestrajania ostrości w aparacie fotograficznym, którym do tej pory robiliśmy portrety, a teraz chcemy zrobić zdjęcie krajobrazu.

Wędrując po duchowym świecie doświadczamy siebie jako wielowymiarowej istoty duchowej, jednocześnie pozostając w połączeniu ze swoim ciałem. Z tej perspektywy:

• otrzymujemy przekazy  na temat naszych potrzeb, pragnień, przekonań, braków, lęków, misji i celu życiowego;
• odkrywamy źródła, tego co ogranicza ekspresję pełni naszego potencjału;
• uzdrawiamy lęki, traumy, przekonania, niedokończone historie, relacje ze sobą i z innymi;
• odzyskujemy fragmenty utraconej energię i pełnię wewnętrznej mocy;
• odkrywamy i rozwijamy wewnętrzną mądrość.

W duchowym świecie poruszamy się w kierunku dolnym, górnym i środkowym. Mitologie, starożytne kosmologie, kultura plemienna ukształtowały znaczenie poszczególnych kierunków, w efekcie każdy „specjalizuje się” w określonych zakresach zagadnień. A zatem cel podróży definiuje kierunek:

• poruszamy się w dół jeśli celem podróży jest uzdrowienie lęków, traum, zranień, krzywd, przekonań, niedokończonych historii, odzyskanie utraconej mocy lub utraconego fragmentu ciał subtelnych;
• wędrujemy w górę, w celu uzyskania nauk i wskazówek, odkrywania i rozwijania swojej wewnętrznej mądrości;
• obieramy kierunek środkowy jeśli chcemy porozmawiać z duszą osoby żyjącej, duchami natury, żywiołów, kierunków świata.

Każdy szczegół duchowych światów jest kreacją wielowymiarowej świadomości, odzwierciedla etap i poziom rozwoju świadomości w perspektywie jednostkowej i gatunkowej. Powstał w wyniku przetwarzania informacji z języka częstotliwości wibracji na język obrazów, wizji, symboli, dźwięków, itp. Treści i formy duchowych światów są nośnikiem informacji związanych z misją podróży: elementy otoczenia, pora dnia, pora roku, istoty, które się pojawiają, doświadczenia, odczucia, przekazy werbalne, itp.  Podróżując jako wielowymiarowa świadomość przez światy poza uzgodnioną rzeczywistością, rozwijamy uważność na język, którym do nas przemawiają. Wglądy, nauki i wnioski z wędrówki stają się drogowskazami w uzgodnionej rzeczywistości i wyznaczają cele dla kolejnych podróży. Po duchowych światach podróżujemy w towarzystwie osobistego przewodnika naszej Duszy.